COLUMN: meezing-hits en spierpijn

hallo daar! 

Hier alweer mijn tweede column. Misschien wel een herkenbaar onderwerp, namelijk het langzaam maar zeker steeds-brakker-wakker-worden-op-de-zondagmiddag. Hoewel de liefde voor dansjes doen meer dan groot is, zijn de na-pijntjes toch steeds erger aan het worden. Ook komt in deze column de beste toiletjuffrouw van mijn geliefde Utrechtse Tivoli er niet zonder schrammen vanaf.

Enjoy lovies!

***********

Het is dat ik nu officieel oud ben, dat er steeds vaker oude herinneringen bij me op komen draven. Dan zie ik mezelf op een willekeurige dinsdagavond in een studentenkoor-café op de bar losgaan met verschillende flessen alcoholische versnaperingen en een strijdlust in mijn ogen.

Dat is wat je krijgt als je niet op 1 muzieksoort tegelijk je dansjes kan doen. Diversiteit is het motto in mijn nachtleven. Sta ik de ene keer lijp te doen met laserstralen in een vieze nachtclub in Berlijn, de volgende week zie je me tanzen in mijn lederhose met drie pullen bier in mijn knokkeltjes.

Zo is dat ook gegaan in mijn jongere jaren. Ja lieve lezers, ook ik ben een jong ding geweest en botvierde mijn danslust graag op moeilijke dansstijlen waar een hoop geoliede heupscharnieren aan te pas kwamen. Tijden waarin mijn schouders een eigen leven hadden zodra ze ook maar een beetje blacklight spotten en mijn benen in lenige spaghetti veranderden.

Mijn heupjes bewogen zich fier op elke ranzige DJ of scheurende gitaar, zolang er maar enigszins melodie te bespeuren was.

Bubbelen in foute R&B clubs, en op de foute avonden van onze favoriete club trots zijn dat ik al en m’n vriendinnetje allemaal nog precies de lyrics van Tupac en ‘I want it that way’ kennen.

Tijden waarin ik nog alle Nope is Dope, Girls Love DJ’s en dat soort old skool hipster feesten afliep en meerdere malen per week meezing-hits in de cafe’s luidkeels opdreunde. Wie kent niet de hits van Hazes, Puff Daddy, maar ook Daddy Yankee’s Gasolina uit zijn hoofd.

Tijden waarin ik niet zoals tegenwoordig op de maandagochtend meneer A. Vogel nodig had om de spierpijn te doen laten verdwijnen na een weekend roofbouw te hebben gepleegd op mijn eigen lichaam.

Het komt voor mij altijd als een schok, als ik besef dat ik op zo’n stapavond omringd ben door volk wat voor 50% uit hyperactieve 17-jarigen bestaat. En dan ben ik nog de jongste uit mijn vriendengroep, kun je nagaan. Dat moment dringt meestal bij me binnen als ik me naar de toiletten begeef. Op het moment dat ik mijn glitters aan het herschikken ben komen en onze vaste toilet juf haar regels weer zit te schreeuwen; “Dames effe afknijpeeeeeeen! Andere dames effe doorlopeeeeen naar de vijfde spiegeeeel!’’ herken ik de nieuwelingen. 

Ze vallen altijd door de mand door samen te ginnegappen over de voor mij zo vertrouwde toilet juf die al sinds jaar en dag bij elk feestje op haar stoeltje voor de toiletingang zit. Met haar witte ontbijtbordje en vastgelijmde twee euro stukken. Kettingsnoepjes en lolly’s verkopend. Met haar tweehonderd kilo die ze tussen de twee leuningen van een goedkoop opklapstoeltje heeft weten te persen, elk weekend weer. Met haar twee zwarte vlechten en roze handschoenen aan. Strass-steentjes op haar rubberen laarzen, en eigenlijk is het afgezien van haar bulderende commandeerstem net een stilleven. Voor zich uitkijkend, zich afvragend hoe het toch elke week nog meer bergafwaarts kan gaan met de jeugd van tegenwoordig. Je ziet de weemoed in haar ogen. Maar van mij krijgt ze elke keer braaf haar muntjes, en bep ik wat met haar dochter, dus we zijn de beste maatjes. We knipogen eens naar elkaar als er weer eens een jonge spruit over haar nek gaat in de toiletten.

Het doet me denken aan mijn jongere tijden. Onbezorgd over morgen, onbezorgd over de consequenties van de moves op de dansvloer.

Maar voor nu, zo op deze zondag, trekken we meneer A. Vogel maar vast weer uit de kast. Daar kan dit oudje altijd van op aan. 

                                                             ***********

Tot slot nog een ode aan ons oude vertrouwde Tivoli en speciaal voor alle Utrechters: 

N.E.R.D. - Everyone Nose

 XOXO, daphny